მალევეე ნინიკოს ზარი შემოვიდა. ვუპასუხე არაფრის ტქმაა ვაცადეე დაა
უბრალოდ ვუთხარი თუ უსაქმურობ 5 წუთში ჩემთან გაჩნდი. და გავთიშე ვიცი
ამაზეე ბრაზდებოდაა ჩემი დაიკო. მაგრამ ყოველთვის დათქმულ დროზეე მოდიოდა.
დაა ეხლაც 5 წუთში ჩემთან გაჩნდა. კარი გავაღე დაა როგორც ყოველთვის პირი
გიაა დამრჩა... -გოგო რამდენჯერ უნდაა გითხრაა არ იარო ეგრეე გარეთთქო. -რატო კი მაგრამ ? -მაქვს ეხლაა ჩხუბის თავი ? -ჰო კაი მორჩი რა. -აბა როგორ ხარ ? არაფერი დამიმალო ყველაფერი მომიყევი. -ნიკოლოზ! რამეე ხო არ მოგიწევიაა აბა რას ელოდები რაა მოგიყვე. მისაღებისკენ წავიდაა დაა მდივანზე ისე დაჯდაა როგორც მის სახლში ჯდებაა. -გისმენ სიხარულო. ყავას დალევ? (მე) -ნიკა მორჩი. რა გინდაა? რას მისმენ? კი დავლევ. -უბნის ჭორებს. იცოდეე არაფერი დამალო -მოკლედ ჰოჰო მართლაა რა უნდაა მეთქვა. გახსოვს ჩვენიი მეზობელი ლამარა? -ლამრიკო? კი როგორ არაა ეგ ხო წავიდა? -კი დაა სახლი გაყიდა. -მერე? -მერეე ისეთიაა შენ რო გიყვარს? -ვაა ეს მომეწონაა. მერეე ? მერეე ? -მერეე ის რომ მარტო გადმოვიდა. გუშინ ღამე. მოიცაა მართლა ვერ შენიშნეე შენ ახალი მანქანა? -ვერა. მაგრამ არაუშავს მალეე შიგნითაც აღმოვჩნდები. -არაფერი გამოგასწორებს შენ. -ვიცი ხო რო არ გამოვსწორდები არ უნდაა ყოველ ახალზე შეხსენებაა. როგორ ვიუსაქმუროთ ეხლა დღეს? -სახლში ყოფნაა ჯობიაა მგონი ცხელაა ძალიან გარეთ. -მარტო რაა ვაკეთოთ? -რატო მარტო ? მარის დაა ნიას ხო იცნობ? -შენ დაქალებს ? -ჰო, აბა ვის. -კი როგორ არა. -ჰოდაა დავურეკავ მოვიდნენ ოღონდ აქ. სახლში ბებიაჩემის თავი არ მაქ. -რა პრობლემა. მაგრამ მეე ბატონ ლუარსაბს დაურეკავ -რომელს ლუკას ჰო? -ჰო : -კაი როგოც გინდა. მაგრამ იცი რა? -რაიყო? -გგგუგას არ დაურეკავ? -ნინიკო! -ჰო კაი გავჩუმდი. -გააფრინე? -რატო? -ტიპს 6 წელი უყვარდი ყურადღებას არ აქცევდიი დაა ეხლა მისი ნახვაა გინდაა ? -ჰო ჰო მინდაა. -არა ნინიკო! -კაი... ტელეფონი
აიღო დაა მის დაქალებს დაურეკაა მე ლუკას დაურეეკეე შუადღეს ჩემთან იყვნენ
ცოტა დასალევი და ოდნავი თვალის ჟუჟუნი ნიასგან. ნინიკოს ხელი მოვვკიდეე
დაა გავიყვანე. -რაიყო ნიკა? -რაიყო დაა უთხარი ნიას ესე ნუ მიყურებს თორე ამაღამ აქ დავიტოვებ. -დაა ის ახალი? -რაა ახალი გოგო გააფრინე? უთხარი ნუ მიყურებს თორე შემომე... -წესიერად -თითონ იყოს ამომჭამა თვალებით. გავედით
დაა ისევ მისი დაუოკებელი მწერა. ნიას რაღაც უნდოდაა მაგრამ ვერ
ვხვდებოდიი რა. ხმამაღალი მუსიკაა დაა არყის სუნი იყოო ოთახში დაა 5
ადამიანი, მხოლოდ ვსვავდით დაა ვცეკვავდით. ხმას არავინ იღებდა. მე კი
დიდად არ მიყვარს ეს სიტუაცია ავდექი დაა ჩემს ოთახში გავედი. სიგარეტს
მოვუკიდე დაა აივანზე გავედი... დაა აი ისიც. მე რომ მიყვარს ისეთი. ეი
მართლაც ისეთია. მაღალ ქუსლებზე მოკლე კაბით გაშლილი თმები მანქანიდან
გადმოდის დაა ეხლაა წავიქცევი. ულამაზესია. ის ჩემი უნდაა გახდეს თან
პირიდან სიგარეტის ბოლს ვუშვებ დაა ამაზე ვფიქრობ "რა ტანი აქ" ის რომ ჩემი
არ გახდეს სამუდამო დეპრესიაში ჩავვარდები. სახლის კარი გააღო დაა შესვლაა
დააპირა მაგრამ ჩემკენ ამოიხედა მაგრამ უცებ თავი უკან შეატრიალაა დაა
შევიდა. ეს რას ნიშნავდა... მეორეე სართულზე სინათლე აინთო. ჰმ.. გოგო ნახე
რა... ფარდაა გადაწიაა დაა ჩემკენ გამოიხედაა მე კი თვალი ავარიდე. ამ
დროს ნიაა გამოვიდაა ცოტაა გამიკვირდა. -შეგიძლია მომაწევინო? (ნია) -შენ რა ეწევი? -კი -კაი აი აიღე. მოვიდაა მომეყრდნო და გულზე თავი დამადო, წელზე ხელი მომხვიაა და კისერზე მაკოცა. -რას აკეთებ ნია? -იმას რისი გაკეთებაც სულ მინდოდა ფეხის წვერებზე აიწია და ჩემს ტუჩებს მიწვდაა დაა მაკოცა. შევაჩერე. -ნია ცუდად იქცევი სიგარეტი ჩავაქრე და სახლში შეევედი. მალევე
წავიდნენ და მე კვლავ მარტო დავრჩი. აივანზე ვიჯექი დაა ვფიქრობდიი
გამოვიდოდაა კი დღეს კიდევ "მე, რომ მიყვარს" ის? გოგოების ნაკლებობას
არასდროს განვიცდიდი მაგრამ ესეთი ჯერ არ მყოლია. ბევრი ფიქრის მერეე
ავდექი და ნინიკოს მივწერე. "ნინიკო, შენს გარდაა ვერავინ დამეხმარება " "რახდებაა ნიკოლოზ რამ გაგიტეხაა ძილი" "ხვალვე უნდაა გაიცნო ის გოგო" "რატომ?" "მერეე მე რომ გამაცნო იმიტომ" "კარგი ეხლაა დავიძინებ ხვალ ვილაპარაკოთ" "კაი" ვიცოდი ნინიკო ამაში დამეხმარებოდაა დაა დამშვიდებულმაა დავიძინე...
ზარი შემოვიდა. ვუპასუხე არაფრის ტქმაა ვაცადეე დაა
უბრალოდ ვუთხარი თუ უსაქმურობ 5 წუთში ჩემთან გაჩნდი. და გავთიშე ვიცი
ამაზეე ბრაზდებოდაა ჩემი დაიკო. მაგრამ ყოველთვის დათქმულ დროზეე მოდიოდა.
დაა ეხლაც 5 წუთში ჩემთან გაჩნდა. კარი გავაღე დაა როგორც ყოველთვის პირი
გიაა დამრჩა...
